Sunday, June 1, 2008

diwedd hapus

Mi daeth dynes y lloches i gasglu'r cyw bach ddoe. Mi naeth hi ddweud basai fo'n barod i hedfan i ffwrdd mewn pythefnos. Rôn i'n gwybod bod hyn ydw'r ffordd orau iddo fo ac i ni i gyd, ond fedrwn i ddim peidio teimlo tipyn yn drust dweud ffarwel i'r peth bach.

3 comments:

asuka said...

braf clywed bod diwedd hapus i'r digwyddiadau dramatig hyn - pan dreia' i ddychmygu'r sefyllfa yn dy dy^ di, bydda' i'n meddwl am y stori rikki-tikki-tavi.

Emma Reese said...

Rôn i'n arfer gofalu am gywion bach wedi'u syrthio oddi ar eu nythod pan ôn i'n blentyn hefyd. Ond buodd pob un ohonyn nhw farw yn anffodus. Felly dw i'n hapus fod o'n iawn. (Dw i ddim yn gwybod y stori na.)

asuka said...

rwy'n hapus er mwyn y aderyn ac er dy fwyn dithau, 'te. a sut mae'r totoro bach yn mynd? oedd gan y ddynes o'r lloches awgrymiadau ynghylch ffordd mae edrych ar ei ôl e'n iawn?
(mae'r stori yn dod o the jungle book gan rudyard kipling - sa' i'n gwybod ydyw pobl yn ei darllen hi tu fas i'r hen ymerodraeth brydeinig, ond roedd hi'n ffefryn ifi pan own i'n blentyn.)